|
 GAZ
69 OREL-1 (Orzeł-1)
Prace
nad projektem samochodowego prelengatora długich i średnich
fal radiowych Orel-D prowadzone były na zamówienie
Ministerstwa Obrony ZSRR pod kierownictwem głównego
konstruktora B.J. Dyskina od roku 1959.
W roku 1962 jako
platformę wybrano GAZ-a 69. Zbudowano drewniane, przenikalne
dla fal radiowych nadwozie, przykryte dla niepoznaki zwyczajną
plandeką.
W 1962 zakończono wszystkie prace
projektowe. Przygotowano prototyp prelengatora i rozpoczęto
prace badawcze.
Urządzenie Orel-D było samochodowym
prelengatorem z wizualnym wskazaniem kierunku przeznaczonym do
pracy stacjonarnej jak i w ruchu. Przeznaczone do bezpośredniego
namierzania naziemnych nadajników radiowych pracujących
w strefie długich i średich fal od 150 do 1900 kHz.
|
|
 Prelengator
zapewniał:
Jednoczesny, niezależny odbiór i
nasłuch radiostacji przez dwóch operatorów
przy użyciu bezkierunkowych anten oraz wizualne i słuchowe
namierzanie przez jednego z operatorów, podczas gdy drugi
mógł w tym czasie prowadzić odbiór i
poszukiwanie na antenie bezkierunkowej.
W skład aparatury
wchodziły dwa radia, indykator wizualny, bloki anten
ramowych z goniomertem i silnikem oraz elementy elektroniczne.
Zmodyfikowana aparatura OREL-1 zamontowana w samochodzie GAZ
69E składała się z pelengatora RP-5 zamiast
radiopelengatora dwukanałowego, i nadajnika Twierdza.
Pozostałe elementy pochodziły z poprzedniego modelu
OREL-D. Produkcję rozpoczęto w roku 1968.
Wielkość
produkcji szacuje się na około 10 zestawów
rocznie.
|
